Maroko leży w północno – zachodniej części Afryki. Zajmuje powierzchnię 446 550 km2 (w tym 250 km2 – powierzchnia wód terytorialnych). Całkowita długość granic Maroka to 3852,9 km, z czego granica lądowa to 2017,9 km (z Algierią 1,559 km, z Saharą Zachodnią 443 km, z Hiszpanią – Ceuta i Melilla 15,9 km.) Wybrzeże liczy sobie 135 km długości. Przez środek kraju przebiega pasmo gór Atlasu Wysokiego z najwyższym szczytem Jabal Toubkal (4165 m. n. p. m). Równolegle do Atlasu Wysokiego, nieco na północ, ciągnie się pasmo Atlasu Średniego z Jabal Bu Nasar (3340 m). Góry Antyatlas rozciągają się nieco na południe, równolegle do Atlasu Wysokiego. Najwyższy szczyt Atlasu to Imkut (2531 m.) Wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego wznoszą się niższe góry Ar-Riff, gdzie najwyższy szczyt to Jabal Tidighin (2456). Na północ od Atlasu Średniego rozciąga się Meseta marokańska – rozległa wyżyna, której wysokość waha się pomiędzy 200 m do 1500 m. W południowej i południowo – wschodniej części kraju występują kamieniste i piaszczyste pustynie będące bramą do właściwej Sahary. Nad Oceanem Atlantyckim i w dolnym brzegu rzeki Wadi Muluja odnajdziemy niewielkie niziny aluwialne (Gharb, Dakkala, Sus). Rzeki występują głównie w północnej i zachodniej części kraju (Wadi Umm ar-Rabija, Wadi Muluja). Charakteryzują się zmiennym stanem wód i są wykorzystywane do nawadniania i do celów energetycznych. Na południu i wschodzie występują jedynie nieliczne rzeki okresowe (najdłuższa Wadi Dara), które płyną wąwozami po czym giną w piaskach Sahary.

foto: Karimobo / Wikimedia